Grootgrutter zet vegetariërs in de kou tijdens feestdagen

Prettige vleesdagen?
Albert Heijn heeft voor kerst vegetarische producten uit de schappen gehaald en vervangen door vlees uit de bio-industrie. Ben je klant van Albert Heijn en pik je dat niet? Zet dan hieronder je handtekening! Samen kunnen we ervoor zorgen dat AH de vleesvervangers terugplaatst!

Teken nu: http://www.ahwatmaakjemenu.nl!!!

Slecht nieuws: de goednieuwsdag

Onder de kop "Goednieuwsdag bij het vallen van de blaadjes" wordt melding gemaakt van de zoveelste "dag van..." Deze keer wordt aanstaande vrijdag (morgen dus) de verhouding goed nieuws/slecht nieuws aangepakt. Meer goed nieuws zal gemeld worden, want in 1970 was de verhouding tussen slecht en goed 3 op 1 en nu 18 op 1. En "de Nederlander" zou er behoefte aan hebben. Gelukkig weten we van Maxima dat "de Nederlander" niet bestaat en waar bovenstaande cijfers vandaan komen, wordt niet genoemd. Zou er iemand alle artikelen en persberichten uit 1970 geteld hebben? En iemand anders die van 2007? Zijn websites wel of niet meegeteld? Zo'n bericht als dit over de goednieuwsdag, valt dat onder goed of slecht nieuws?

Beste mensen, geef mij maar gewoon het nieuws, ik bepaal zelf wel of ik het goed of slecht vind. Dat is niet aan journalisten. Ik zal de partijen die hieraan meedoen (Radio 3FM, Trouw Idealen, NOS Headlines en persbureau Novum) dan ook niet meer serieus nemen, voor zover ik dat al deed.

Om niet helemaal de goednieuwsdag bij voorbaat al slecht nieuws te noemen, even wat verwachtingen voor het nieuws van morgen:
- "Andre Rouvoet en Eimert van Middelkoop blijken relatie te hebben; homo's toegestaan in CU top"
- "Walt Disney-look niet meer ideaalbeeld; Sunny Bergman vervangt Gordon in Idols-jury"
- "Activiteiten Al Gore gestaakt; klimaatprobleem op slag onder controle"
- "Koningin bekent moord op Haagse vastgoedhandelaar; Nederland wordt republiek"

Boekenbal - het ongelezen boek

The truly cultured are capable of owning thousands of unread books without losing their composure or their desire for more.
Gabriel Zaid - So Many Books

Nick Hornby schrijft in The (Complete) Polysyllabic Spree over lezen. Het is het dagboek (of maandboek eigenlijk) van een lezer. Elke maand schreef hij (en schrijft nog steeds) een column voor Believer over de boeken die hij gelezen heeft. En gaf hij een opsomming van de boeken die hij gekocht had. Het is een makkelijk leesbaar boek over werk van anderen, die Hornby aan elkaar schrijft met persoonlijke anecdotes.* Vaak probeert hij de grote gemene deler tussen de gelezen boeken te vinden en uit te zoeken wat boek X aan boek Y linkt. Waarom lees ik de een na de ander? Een stamboom van gelezen boeken. Het ene boek doet je aan het andere denken. Of je wilt meer weten over de achtergronden van de schrijver en koopt en leest een biografie.

Wat opvalt, en herhaaldelijk ook wordt aangehaald door Hornby zelf, is dat het aantal aangeschafte boeken het aantal gelezen boeken ruimschoots overschrijdt. Voor de gemiddelde boekenfan zal dit zeer herkenbaar zijn. Voor mij in ieder geval wel. Maar gelukkig hoef je de druk om alles toch te lezen niet meer te voelen. Ik weet me in goed gezelschap en net als Nick Hornby kan ik opgelucht adem halen na het lezen van bovenstaande quote. "That's me!" roept Hornby hoorbaar vanaf de pagina. "That's me! And you, probably. That's us!" Boeken hebben een enorme aantrekkingskracht en moeten gekocht worden, bijgezet in de kast en -als het even kan- gelezen. Altijd wordt die enorme hoeveelheid boeken gekocht uit interesse en met de intentie ze te lezen. Maar een aantal zal immer ongelezen in de kast blijven staan. Dit is niet erg. De boekenkast vertelt alles over wie je bent. De ongelezen boeken voegen daar de voetnoten en nuances aan toe.

* naast persoonlijke anecdotes is er overigens veel name-dropping en veel herhaling (zoals de running gag over de "Polysyllabic Spree, the sixty-three white-robed literary maniacs who run this magazine"), wat waarschijnlijk prima werkt in een column eens in de maand, maar niet 28 keer achter elkaar als je, zoals ik, de gecombineerde versie van de 2 boeken -Polysyllabic Spree en Housekeeping vs The Dirt- hebt.

STOP DIERPROEFCENTRUM VENRAY

Van http://www.stopdierproeven.org/:

In Venray plant de gemeente het prestigieuze project 'Sciencelink'. Deze campus, gevestigd langs de snelweg A73, zal plaats bieden aan verschillende bedrijven die zich met proefdieronderzoek bezighouden.

Het prijskaartje voor dit project bedraagt 60 miljoen euro. Vele dieren zoals honden, konijnen, muizen en ratten zullen hier elke dag een gruwelijke dood vinden in naam van de commerciële wetenschap. Proefdierfokkerij Harlan uit Horst zal de dieren leveren en wil er ook zelf dierproeven uitvoeren.

Vervanging, vermindering en verfijning zijn de drie steekwoorden van het Nederlandse proefdieronderzoek. Een nieuw proefdiercentrum in Venray past absoluut niet in dit beleid! In Nederland worden nog steeds jaarlijks 612.000 dieren gebruikt in experimenten. Tevens vinden nog eens 650.000 speciaal voor de proefdierindustrie gefokte dieren de dood. Dit omdat zij bijvoorbeeld het verkeerde geslacht hebben of omdat zij niet de juiste kenmerken vertonen volgens de dierproefnemer. Dieren zijn geen wegwerpproducten!

Dat de gemeente Venray nieuwe banen wil creëren, is begrijpelijk. Maar dat dit moet gebeuren ten koste van onschuldige dieren is onethisch en onacceptabel! Het wordt hoog tijd voor een dierproefvrije wetenschap zonder dierenleed. Laten we samen de gemeente Venray en dit project een halt toeroepen.

Klik hier voor meer informatie over Sciencelink.

Wat kan jij doen?
* Zaterdag 8 december: Een grote fakkeloptocht van het Henseniusplein naar de plek waar de gemeente Sciencelink wil bouwen. Om 14.00 kan je al op het Henseniusplein terecht voor sprekers, een hapje en chocolademelk. Om 14.00 zal de fakkeloptocht beginnen. Kom naar de fakkeloptocht en laat je stem voor de dieren horen!
* Stuur vandaag nog een beleefde protestmail naar de wethouder lei.heldens@venray.nl.
* Vraag het informatiepakket aan door een email te sturen naar info@stopdierproeven.org. Hang de protestposter voor je raam.
* Onderteken onze online petitie tegen de plannen van de gemeente Venray.
* Bezoek onze website regelmatig met het laatste nieuws over de ontwikkelingen rondom het nieuwe dierproefcentrum.
* Steun de campagne met een donatie.

CONTACT IN VENRAY
Marjam is het contactpunt van onze campagne in Venray. Je kunt haar emailen of bellen voor petitielijsten, posters,folders en demonstraties.
Tel: 06-3417593 (Marjam)
Email: marjamwillebrand@hotmail.com
Natuurlijk kun je ook terecht op onze email info@stopdierproeven.org

"Islam wezensvreemd aan westerse cultuur"

Afgelopen weekend 'constateerde' meneer Simonis, kardinaal, aartsbisschop van Utrecht en de belangrijkste katholiek in Nederland (qua hierarchie in de RKK dan), dat christenen een totaal ander godsbeeld hebben dan moslims. Hij deed dit in Buitenhof. Wat er dan zo anders aan is, werd in de berichtgeving niet medegedeeld. Dus probeer ik dat zelf in te vullen met wat feiten:
- zowel de islam als het christendom zijn intolerant t.o.v. homo's;
- beide godsdiensten zien de vrouw als ondergeschikt;
- beide groepen kijken neer op andere godsdiensten en niet-gelovigen;
- Bisschop Muskens wil God zelfs Allah noemen;
- uit naam van beide goden, zijn en worden er vele oorlogen gevoerd.
en zo zullen er nog tientallen overeenkomsten te vinden zijn, die uit de kern van beide godsbeelden komen. Maar er is wel één verschil. De Christenen hebben Jezus die het ze allemaal vergeeft...

I might have been born yesterday, sir

In tegenstelling tot veel zogenaamd boze hardcore of rock, had ik gisteren in Tivoli de Helling geen enkele moeite de boosheid van El-P te geloven. De grimmige hip-hop met kritische teksten werd vol overtuiging gebracht, beukend en schreeuwend. Geen blije "say yeah" spelletjes met het publiek, maar een intense show waarin geschopt werd tegen Bush, het schoolsysteem in de US en de "het is allemaal wel goed zo" attitude. Het is godverdomme niet normaal in deze wereld met oorlogen en drugs (om eens 2 aangehaalde voorbeelden te noemen) en iedereen die zegt van wel, kijk je recht in de ogen en je zegt "I might have been born yesterday, sir, BUT I STAYED UP ALL NIGHT!!"

Veel nummers van de geweldige laatste plaat, maar ook een paar krakers van Fantastic Damage. Een deel van de beats werd live gecreeerd en geloopt door de dj Mr. Dibbs, aangevuld met vervormde en distorted synths/keyboards. In combinatie met de grime (El-P had een mooie hoofdwond en blauw oog) werd de boze, dreigende en soms beangstigende sfeer van de plaat sterk overgebracht. Zijn eigen, aparte stijl vertaalt zich op het podium in een muzikale bungee jump: je wordt meegesleept naar hoogtepunten om vervolgens met een klap weer neer te komen, ondertussen je maag omkerend.

"Koopkracht bevriezen, maar +10% voor mij"

Balkenende, Bos & co maken het nu wel erg bont. De plannen voor volgend jaar, 2 dagen lang besproken in de Algemene Beschouwingen deze week, resulteren in het bevriezen of zelfs afnemen van de koopkracht. We werden voorgehouden dat dit gebruikt zou worden om staatsschuld te verminderen en overschotten naar de toekomst toe te genereren. Een dag na de algemene beschouwingen wordt duidelijk waar het geld werkelijk naartoe gaat: de ministers-salarissen. Deze worden komend jaar met 10% verhoogd! De hieraan gekoppelde salarissen van premier, staatssecretarissen, commissarissen van de koningen en Tweede Kamerleden, alsmede het plafond voor topinkomens in de publieke sector stijgen vrolijk mee. Wachtgeld meegerekend zal dit een aardige duit kosten.

Het kabinet houdt zich wel aan de gouden regel dat belastinggelden gebruikt moeten worden, in het gebied waar ze op geheven worden: wat binnenkomt ten koste van onze koopkracht wordt direct gebruikt voor hun koopkracht.

Vandaag gehoord

"je eerste ontmaagding"... Is er ook een tweede dan?

- "Hoe was je eerste ontmaagding?"
- "Maar 'zo-zo', de tweede was eigenlijk beter."
- "Oh, vertel daar eens iets meer over?"
- "Ja, nou ja... Je hebt het al eens meegemaakt he, dus je weet beter hoe zo'n ontmaagding in z'n werk gaat. Maar pas bij de derde heb je het geperfectioneerd. Pas dan ben je al je maagdelijkheid kwijt!"

Referendum

Het referendum over Europa houdt de gemoederen in Den Haag weer flink bezig. Moet 'ie er wel komen, of moet 'ie er niet komen? Het kabinet vindt van niet, de Raad van State heeft geconcludeerd dat het huidige voorstel wezenlijk anders is dan de destijds voorgestelde grondwet.

Het volk heeft 2 jaar geleden 'nee' gezegd, waarna de grootste pleitbezorger van het 'ja' -Balkenende- veranderingen moest gaan bewerkstelligen op Europees niveau. Nu er een nieuw verdrag ligt, zou het dan niet vreemd zijn als diezelfde Balkenende met zijn kabinet kan bepalen dat het nu wel goed is? Het lijkt het me niet meer dan logisch wederom aan het volk te vragen of de punten waarop ze ontevreden waren met de grondwet niet terugkomen in dit nieuwe verdrag. Als het wezenlijk veranderd is op de kritieke punten hoeven ze voor de uitkomst toch niet te vrezen?

Hopelijk houdt de PvdA zijn rug recht en komt er een referendum. Of het verstandig is de mening van het volk in dit soort kwesties te vragen, is een tweede, maar dat hadden ze voor het eerste referendum moeten bedenken.

Steal it!

Goede actie.

Recommendations

When in the UK, I realized that, when basing your travels on books like Lonely Planet, you miss out on a number of things. First of all, recordshops. You never read where to find good (alternative) recordshops, outside of the Virgins or similar megastores in the city centres. Google can help, there are some listings to be found on the internet, but that assumes you have internet at your disposal or have done your homework. Shortlists like for eating or sleeping in Lonely Planet and with description of why they are good and what they offer are usually not readily available.

The same is true for lots of (specialized) stores. Usually, they don't say more than "this street is good for shopping" - only to lead to disappointment when finding just the general chain stores there. Almost anything alternative (bars/venues/coffee places/sleeping places/whatever) is hard to be found, unless they are the truly exceptional. This might be what you expect from travel guides that serve a broader public -usually the Lonely Planet is thick enough as it is-, but it wouldn't do any harm to have an alternative. Therefore I decided to give it a start with some recommendations of my own, found on the way in the UK. Some of these will possibly be listed everywhere, but what's great is great. Additions can always be commented or mailed, links to good sites already listing great stuff are welcome.

Bath

The whole city of Bath is a World Heritage site and for good reason. And, as can be read everywhere, the whole city is a recommendation. The Roman baths especially, but also the abbey/cathedral is very impressive. A tip when visiting the baths: take the English audiotour to have all the additional commentary, including that of Bill Bryson, as well. Do not try to listen to everything, you'll get annoyed by the stupid presentation and background sounds of the standard tour. The baths and temple remains are very impressive though, and Bill Bryson's insights nice to listen to.

When arriving to the city by car, for the day, make sure to use the long term car park, which is close to all the sights.

When you want to visit Prior park, be there in time! You are not allowed admission 1 hour before closing, which is at dusk or 5:30 (depending on time of the year). You have to pay to get in, which is quite strange for a park, because it conserved by the National Trust. The walk from the city centre is not long in miles (about 2m), but can take quite some time going uphill.

Food-wise, Las Iguanas is a good suggestion. A nice selection of Latin American foods, drinks and desserts, with lots of vegetarian options. They apparently have several location across the UK. Another seemingly interesting option is Demuths, a vegetarian restaurant, but reservations are recommended (it was full when we got there, so no judgement on the food here). This is by the way located in the same street as Sally Lunns, whose buns are apparently world-famous and therefore listed in most travel guides (I guess). Well worth a visit for an afternoon tea.

Brighton

Lots of information on Brighton can be found everywhere, so I'll just stick with the recommendation of Terre a Terre. The statement at their site sums it up pretty well:

Forget everything you have ever read or heard about vegetarian food. Forget everything you have ever eaten at vegetarian restaurants. Dining at Terre à Terre is a culinary experience like no other, with intense flavours, sublime textures and a combination of ingredients that few have the imagination or daring to put together.

This restaurant is not just your hippie vegetarian thing, with lentils and other standard veggie food. This restaurant offers innovative and creative recipes. It is run by chefs who happen to believe in meat-free cooking. As chefs are supposed to do they offer an eating-experience, but meat-free. Great concept.

As a bonus tip for Brighton: make sure you book your sleeping places in advance (certainly in the weekends), it is likely to be full in this popular city.

Bristol

For sightseeing, I would not recommend Bristol. However, a stroll down Gloucester Road and Cheltenham Road is quite nice if you happen to be in the neighbourhood. Several secondhand recordshops (unfortunately closed on the Sunday we were there), a great number of pubs and bars (sometimes offering live music), lots of arty and alternative (young) people on the streets and one of Britain's best coffee-houses: Coffee #1. With more locations across Bristol and in Wales, they focus on a cosy athmosphere serving great-tasting coffee.

Not a real restaurant, but more a vegetarian take-away with eat-in facilities is Cafe Kino. In the downstairs eating area they have secondhand books you can read or buy (for extremely low prices) and they have free wifi. Not recommended for dinner as a night out, but certainly good for a quick bite while reading or surfing.

The Arches hotel is nicely located between the 2 previously mentioned streets. A small, nice hotel with some good vegetarian breakfast options.

Cornwall

Lots of things are recommended in Cornwall, just read all the information in travel guides. A walk across the coastal footpath, which actually runs from Dorset through Devon, Cornwall, Devon again to Somerset, is good for stunning views. The most southwest point is a point well worth staying a little longer. This place is also reachable by car and the view when arriving at the top the view can't be beat! This place is home to the Minack Theatre, an open-air theatre created out of the cliffs. A visit to a performance is a unique experience. Nothing I write down here is doing it justice, so visit the site and go there when you have the chance!

When in the proximity of Looe and interested in the welfare of animals, go and visit the Monkey Sanctuary. This place was started up to rescue monkeys who were exported to Britain as pets. Of course this is not for monkeys who are used to the tropics. The Monkey Sanctuary gives them a home away from home (they will not survive in the wild anymore) and takes care of them. 2 species are around, woolley monkeys and capuchin monkeys, as well as a botanical garden conserving natural local fauna.

The Eden Project is nice, but a bit too expensive for what you get.

Devon

Located in Dartmoor national park, Becky Falls is voted Devon's Top Beauty Spot of the year. And for good reason, as it is great to walk among the woodlands and see the falls. Several walks are set out, with increasing difficulty and length. The most difficult and longest one is actually still pretty easy for the young at heart.

Exeter and Paignton are 2 cities that don't have too much to offer in terms of sights or shops. The latter is a typical tourist place, which is probably booming in summer. Exeter has some nice shops when you walk down from High street towards the river. The vegetarian restaurant Herbies has ok food, not very special, but a completely uninterested staff.

Glastonbury

If you're feeling gothic or love fantasy, Glastonbury is THE place to be. The main shopping streets have a variety of gothic bookshops, vegetarian places, health food stores and fantasy outlets. Very friendly athmosphere to top it off. Just around the corner are the ruins of the Glastonbury Abbey. This place used to house a monastery and was the grave of King Arthur, amongst other things. Even without the history, the ruins are impressive!

Stonehenge is too obvious to mention in detail, but a recommendation nonetheless.

CDA vs SP

Dit nieuwsbericht... Een zaak die nog niet zo lang geleden vergelijkbaar bij een andere partij speelde, krijgt nu zeer minimale media-aandacht. Destijds werd er - niet onterecht - schande van gesproken, gebrek aan democratie, beperking van de vrijheid van meningsuiting en persvrijheid. Nu, sinds vrijdagochtend, te lezen bij Trouw en Elsevier en vrijwel geen haan die er naar kraait.

Dat censuur bij alle partijbladen wordt toegepast zal geen weldenkend mens verrassen. Dat het bij de SP breed uitgemeten wordt in de pers en bij het CDA niet, des te meer. Het heeft geen zin te gissen waarom dat zo gaat, laat ik het vooralsnog even houden op het weergeven van dat feit. Waar voor de volledigheid even aangegeven moet worden dat in het CDA blad de gewraakte artikelen WEL geplaatst zijn.

Overigens, ook even aandacht voor de onderwerpen waarover men geen kritiek duldt: de marktwerking in de zorg, de oorlog in Irak en de rol van religie in onze democratie. Kennelijk zijn er bij het CDA ook mensen die kunnen denken!

Genoeg!

Tip:
"Hoeveel bomen gaan er wel niet verloren bij het produceren van al die tijdschriften en kranten, die we dagelijks lezen of bekijken? Om dit te beperken kan je natuurlijk met meerdere buurtbewoners een abonnement delen. Dit bespaart geld, zorgt voor minder belasting op het milieu en vergroot de verbondenheid met de buurt! Meer tips in magazine Genoeg, www.genoeg.nl"

Even analyseren...

"Hoeveel bomen gaan er wel niet verloren bij het produceren van al die tijdschriften en kranten, die we dagelijks lezen of bekijken?"
Ik zou het niet weten, maar vermoedelijk niet superveel. 70-80% van het papier wordt namelijk gemaakt van... papier! Het hout dat nog gebruikt wordt, komt uit duurzaam beheerde bossen in Europa, de VS en Canada. Al met al zal het dus weleens mee kunnen vallen, maar geen reden om er niet op te letten. Dus lezen we verder...

"Om dit te beperken kan je natuurlijk met meerdere buurtbewoners een abonnement delen."
Nu begint het eng te worden. Een abonnement met buurtbewoners delen? Ik zou graag het nieuws van vandaag lezen en niet dat van vorige week. Het kost me al moeite genoeg de zaterdageditie in een weekend uit te lezen, laat staan als de buurman en de overbuurvrouw daar hetzelfde exemplaar voor moeten gebruiken.

"Dit bespaart geld, zorgt voor minder belasting op het milieu en vergroot de verbondenheid met de buurt!"
Een internetabonnement op dezelfde krant bespaart nog meer, is nog minder belastend en dan heb je tenminste iets om over te praten als je je buren tegenkomt.

"Meer tips in magazine Genoeg, www.genoeg.nl"
Ah, het is reclame. Voor een op papier gedrukt blaadje. Die iedereen het liefst zelf moet kopen. Bedankt voor de tip!

leren dansen?

herschrijf de geschiedenis

iedereen doet het! het kan nu, op http://www.wikipedia.org

Pukkelpop zaterdag

Op zaterdag wordt de tent afgebroken en vast in de auto geladen, alvorens richting festivalterrein te gaan. Dit gaat ten koste van de eerste bands. Albert Hammond Jr wordt naar geluisterd vanuit het gras. De frontman van de Strokes klinkt goed en lijkt het naar zijn zin te hebben. Hoewel de liedjes prima te verteren zijn, blijft de gedachte dat die band van hem op dat podium toch leuker zou zijn geweest. Sorry, Albert.

Maar goed, een mooie opwarmer voor het veel te vroeg geprogrammeerde The Shins. Na nog ff gelachen te hebben om Enter Shikari (wat een stomme omhooggevallen kloteband is dat) spelen The Shins al om 3 uur in de middag. Gelukkig wel in de Marquee en niet op een volledig open podium. Het is vrij druk, want de band is behoorlijk populair. En veel mensen kennen de liedjes dan ook. Tot 2 of 3x toe weten ze het kippenvel op te wekken, waarna gerust weer overgeschakeld wordt op een vrolijk up tempo liedje. En toch past alles perfect bij elkaar. Niet in de laatste plaats vanwege het karakteristieke stemgeluid van de zanger, die ook hier weer goed bij stem was. En wederom, net als bij hun show eerder in Paradiso, verbaas ik me over de helderheid en duidelijkheid van alle instrumenten. Zelfs in zo’n grote semi-openlucht tent kan die geluidsman het dus. Chapeau. Een vroeg hoogtepunt dus op deze zaterdag.

Tijd om naar huis te gaan dus eigenlijk. Ware het niet dat er nog een band later op de dag moest aantreden die het wachten meer dan waard zou zijn. Dus hier en daar nog wat bands meegepikt: Kate Nash en The Streets laten zien dat de Britse hype toch echt niet zo bijzonder is. Ook Bromhead’s Jacket is zo’n Britse band, maar zetten toch een verdienstelijke show neer. En iemand heeft de zanger duidelijk gemaakt dat het slopen van je gitaar bij elke show niet cool is. Hij laat het dan ook achterwege.

Goldie in de Boiler zette snoeiharde drum & bass neer. Dachten we. Hij bleek later het vliegtuig te hebben gemist en was vervangen door DJ Leno. Toch maar eens uitchecken, want het was cool.

CocoRosie was voor een paar nummers erg leuk. Aparte combinatie van elektronische beats, zang door de 2 zussen en een man die zowel beatboxt als zingt. De instrumenten variëren ook nogal en het is leuk, maar de stemming komt er niet echt in. The Whitest Boy Alive speelt tegelijkertijd in de Club, maar verder dan buiten luisteren komen we niet. Vanaf dezelfde positie kan Ozark Henry gehoord worden vanaf het hoofdpodium. Niet slecht, maar totaal oninteressant.

Dus was het wachten op LCD Soundsystem. Velen zullen de keuze hebben gemaakt om naar Justice te gaan, zeker toen het allemaal wat stroef op gang kwam. “Daft Punk was Playing at my House” kwam mijns inziens niet volledig uit de verf, maar langzaam maar zeker werd het een waar feestje. Toen de eerste mensen richting Nine Inch Nails trokken was stilstaan niet meer mogelijk en groeide de show uit tot het zoveelste hoogtepuntje van PP 2007.

Vroeg weggaan bij LCD bleek overbodig, want erg druk was het niet bij Nine Inch Nails. Goed was het wel. Er werd strak gespeeld, de industrial vloog je om de oren. Al zal ik er thuis nooit iets van aan zetten, een pluim voor deze show.

Wel op tijd weer weg, want Sonic Youth zou aansluitend spelen. Redelijk vooraan staan is een must en drukte was wel te verwachten. Een half uur vantevoren stond de Marquee al half vol en 10 minuten later was het proppen en dringen. Vele inbreuken op de comfort zone later, begonnen ze eindelijk: “Hi, we’re Sonic Youth and we’re gonna play Daydream Nation”. Het eerste nummer werd verkeerd gespeeld door Lee Ranaldo en vanaf na het intro opnieuw ingezet. Het eindigde in een noise eruptie van 5 minuten, waarbij de gitaren overal tegenaan gehouden werden voor weer meer herrie. Met een klap van gitaar tegen gitaar was het eindelijk afgelopen. Dat duurde toch iets te lang. De break in het tweede nummer was wederom voer voor zo’n uitbarsting, iets korter dit keer, maar daarna werd dat gelukkig een stuk minder. In volgorde werden de nummers afgewerkt en zowel de noisy nummers als de meer ingetogen stukken kwamen goed over. Ondertussen stond de tent en daarbuiten zo vol dat de laatkomers dikke vette pech hadden. Toen er na het laatste nummer nog tijd over was, werden er nog 2 nummers van de laatste plaat als toegift weggegeven en was Pukkelpop 2007 afgelopen en bestempeld als “zeer geslaagd”. Dat Tool nog speelde doet weinig ter zake, want hoewel er veel mensen speciaal voor Tool waren gekomen (drukste optreden van het weekend), kan je net zo goed thuis een dvd met de clips opzetten. Iets van de band zie je niet, ze tonen de clips op de schermen en spelen de nummers foutloos (denk ik) na.

Samenvattend: een aantal zeer goede shows op Pukkelpop 2007; een perfecte sfeer, op 1 moment na geen spoor van agressie kunnen ontdekken op het terrein of de camping; het weer zat mee; het beste gezelschap ooit en gewoon een superweekend. Dat ik dat nog eens van een festival zou zeggen…

Top 5 voor de goede orde:

1. Dinosaur Jr
2. Sonic Youth
3. The Shins
4. LCD Soundsystem
5. The Go! Team

Pukkelpop vrijdag

De vrijdag begon met een aantal bands die het vermoedelijk moesten afleggen tegen de koppen koffie (aka fokkie) op de camping. Vanaf 11.00 spelen er bands, maar pas bij Biffy Clyro om 13.45 wordt de tocht naar het festivalterrein ondernomen. De saaie gitaarmuziek gaat het ene oor in en het andere oor uit. Milanese doet het een stuk beter. Zeer dansbare, harde beats knallen uit de laptop. In de nummers en de set zit een goede opbouw. De dansende Chateau zegt genoeg over de kwaliteit. Hierdoor wel het deel van de set van DJ Feadz dat hij met Uffie doet gemist. Zijn eigen DJ set klinkt best lekker, maar is niet bijzonder.

Fujiya & Miyagi en The View werden afgekeurd, dus weer terug richting Boiler. MSTRKRFT is een vervolg op de remix-activiteiten van de gitarist van Death From Above 1979 (van zijn eigen band, andere rockbands als Wolfmother en Juliette & The Licks, maar ook lichtvoetige dance als Justice). Met zijn partner in crime, producer Al-P, maakt hj tegenwoordig zijn eigen dansmuziek en weet de tent flink op te schudden. Een zeer dansbare mix van house en disco, niet te licht en zeer opzwepend.

Het toeval wil, dat in de dance hall halverwege de MSTRKRFT set de Braziliaanse blijhoofden van Cansei de Ser Sexy beginnen. Inderdaad, die van dat liedje “Listen to Death From Above”. De ballonnen hangen klaar, in voorbereiding op een feestje. En de bandleden doen hun best en het publiek doet zijn best, maar echt los komt het niet. De liedjes worden leuk opgebouwd, maar de climax komt nergens. Heel jammer.

Dus snel door naar The Hives, in eigen woorden “the best band in the world”. Al jarenlang is die gespeelde arrogantie het imago van de band. Bij vlagen is het vervelend, maar veelal toch vooral grappig. Luister niet naar al die andere bands, ze zijn toch nooit zo goed als wij. Naast die gimmick is alles aan de band zwart en wit, de kleding, instrumenten, lichten, tot de drumstokken en de plectra aan toe. Het enige wat hier niet aan voldoet, is het logo, dat door het felle rode licht dus extra opvalt (ware het niet dat het midden op een zonnige dag is). Ondanks dat het imago zoveel aandacht vraagt, laten ze de muziek niet versloffen. Stuk voor stuk rammen de nummers lekker door, en ook de nieuwe nummers zijn goed te pruimen. Het wordt ook wel weer eens tijd voor nieuw werk en de beste plaat ooit werd ons dan ook begin 2008 voorgeschoteld. Nooit geweten trouwens dat die drummer zo goed was. En ook niet dat die band een redelijke hoeveelheid mensen naar het hoofdpodium zou trekken.

UNKLE stond voor een (wederom) overvolle dance hall en werd dus buiten op de schermen gevolgd. Net als de platen was er weinig lijn in te ontdekken en kost het moeite de aandacht erbij te houden. Dus maar weer eens verder kijken. Chris Cornell op het hoofdpodium bijvoorbeeld. Mooie stem, aardige liedjes, maar de uitschieters zijn toch de Soundgarden nummers die hij ten gehore brengt. Volledig overbodige Beat It cover, maar van alle saaie singer/songwriters is hij net iets beter te hebben.

Voor Laurent Garnier geldt hetzelfde euvel als bij UNKLE: veel te druk in de dance hall, weinig sfeer via de schermen en DJ Jazzy Jeff die vanuit de Boiler er doorheen klinkt. Die mixt allerlei bekende hits aan elkaar en het lijkt een feestje. Maar ik heb niet het gevoel dat de persoon Jazzy Jeff iets toevoegt, dus nog een stukje Patrick Wolf gaan kijken. Vreemde vent met interessante liedjes. Zeer boeiend met die onconventiële instrumenten.

Op de skate stage speelt vervolgend Juliette & The Licks. Voor velen een “gaaf wijf” die toch enigszins haar eigen gang lijkt te gaan in de wereld die Hollywood heet en met haar bandje rauwe rock de wereld rond brengt. Op de oudere platen met succes, het nieuwere werk is minder interessant. Zo ook live. Ook zij zoekt het publiek op en bevestigt voor velen haar status. Maar echt heel bijzonder is het allemaal. En het voorstellen van een band, doe je ook alleen als mensen heel speciaal zijn en je een set van 2,5 uur vol moet maken. Maar goed, zeker niet onaardig en leuk om eens gezien te hebben.

Veruit de beste show van de dag zou volgen in de Marquee. Deze een-na-grootste tent heeft de grotere bands uit de underground staan, op de momenten dat de main stage omgebouwd wordt. Je zou dus drukte verwachten, maar dat viel mee (of tegen). En gedurende de set gingen er steeds meer mensen vandoor, op zoek naar een goede plek vooraan bij The Smashing Pumpkins. Their loss, want Dinosaur Jr gaf misschien wel DE show van Pukkelpop 2007 weg. Ze openden weer met Almost Ready, de geweldige opener van de laatste plaat. De nummers werden weliswaar veel te snel gespeeld, maar daardoor konden ze er net wat meer spelen in de tijd die ze hadden. Klassiekers als The Wagon en Forget The Swan kwamen voorbij, evenals een mooie selectie van de laatste plaat. Ze lieten zich niet van de wijs brengen door problemen met de basgitaar en later de snaredrum. J Mascis geeft alleen maar om zijn gitaar en wacht geduldig pingelend tot ze weer verder kunnen. Het ondertussen gehalveerde publiek genoot zichtbaar (evenals de band) en het naar The Smashing Pumpkins afgezakte publiek kwam bedrogen uit. Die mannen maakten hun recentelijk opgebouwde reputatie van saaie band (die de oude nummers verkracht) wederom waar.

Turbonegro was van een afstandje prima te pruimen, maar duidelijk mosterd na de maaltijd. Het mooist was dat de set ten einde leek, vele mensen richting camping of dance area trokken en vervolgens het intro van de Apocalypse Dudes klinkt en ze hun beste nummer nog even spelen.

Pukkelpop donderdag

Bij aankomst op donderdag bleek dat het een groot deel van de bezoekers hun kamp reeds op woensdag haddden opgeslagen om zo geen moment van dit festijn te missen. De camping stond goed vol en ook de eerste bands hadden niet te klagen over toeschouwers. Seasick Steve mocht aftrappen en deed dat volgens de geruchten met verve. Getuige ook de drukte van de signeersessie later op de middag bij de HUMO tent. Op het skatestage, één van de twee openluchtpodia (de andere is de mainstage), mocht Peter Pan Speedrock het bal openen. Ze zetten een prima show neer, die door relatief veel mensen gade geslagen werd en de toon zette voor de rest van het festival. Ze ronkten goed door en ook Dikke Dennis was meegekomen. Hoewel de “Schoppen Aas” cover tot op het bot is uitgemolken, werd hij met gejuich ontvangen. PPSR had zeker een plek wat later op de dag verdiend.

Op festivals als deze is het keuzes maken. Welke band wil ik per se zien? En is het dan erg dat ik die andere leuke band mis? Wanneer heb ik tijd om te eten of de oren even rust te gunnen? Door dit soort keuzes helaas Apse moeten missen, evenals bands als Gogol Bordello en Bondo Do Role, die beide van tevoren veel aandacht mochten genieten. Liars was de tweede band in de Chateau, de ronde tent (de enige met een ‘tribune’ met zitplaatsen) met het meest progressieve programma. Hoewel het niet druk was, werd de artsy rock met volle teugen door de aanwezigen opgezogen. De nadruk lag op de wat meer up tempo songs, prima keuze voor een festival, zeker op dit nog redelijk vroege tijdstip op de eerste dag. Van de nieuwe s/t plaat kwam het nodige aan bod. Het gebrek aan belangstelling had te maken met het tegelijk geplande optreden van Eagles of Death Metal. Daar was het namelijk wel druk. En al die mensen hebben de verkeerde keuze gemaakt. EoDM kon geen moment overtuigen. Het aardige plaatwerk kwam live gezapig over, niet in de laatste plaats door de verschrikkelijke stadion-rock podiumact.

In de club, de kleinere tent bij het hoofdpodium, mocht daarna de zoveelste Engelse band aantreden: The Pigeon Detectives. Vaak vergeleken met de Kaiser Chiefs, maar ook Arctic Monkeys wordt regelmatig genoemd. Het is duidelijk wat te verwachten, muzikaal gezien. Toen de bandleden met chagrijnige smoelen opkwamen, resoneerde het AM debacle van vorig jaar. Hoewel daar muzikaal niets op aan te merken was, was de saaie ongeinteresseerde houding een gigantische dooddoener. Niets erger dan energieke muziek die gebracht wordt met het enthousiasme van een coma-patient. Gelukkig werden de bandleden gevolgd door een jolige zanger die vanaf het begin af aan volop er in op ging. Al springend, crowdsurfend (de enige die echt het publiek in ging) en gebruik makend van de attributen die de afgereisde Britten het podium op gooide, maakte hij de show. Uiteindelijk werkte zijn enthousiasme niet alleen aanstekelijk op het publiek, maar ook op de rest van de band. Het resulteerde in een prima show.

Van de club is het een klein stukje terug naar de mainstage, alwaar wederom een Engelse band aantrad: The Editors. De zeurderige zang van de frontman is iets waar je van moet houden, zijn presentatie komt gekunsteld over. De gekke houdingen en bewegingen met de handen moeten waarschijnlijk een “opgaan in de muziek” doen voorkomen, maar het is eerder pathetisch. Als je daar na 3 nummers aan gewend bent, valt op dat werkelijk alle nummers hetzelfde zijn. De drummer voert in vrijwel alle nummers hetzelfde kunstje en ook de gitarist biedt dezelfde variatie: géén. Alle loopjes zijn gebaseerd op een eenmalig aardig idee. Een omhoog gevallen Joy Division kloon.

Voor de mensen die er nog niet helemaal in waren gekomen, bood The Go! Team uitkomst. De Dance Hall werd omgetoverd tot een dansende massa en trok alle mensen die buiten naar de schermen keken naar binnen om mee te dansen, klappen en zingen. Zeker één van de openbaringen van Pukkelpop 2007!

Fall Out Boy deed vervolgens wat het moest doen op het hoofdpodium: muziekliefhebbers vermoeien en de aanwezige kleuters vermaken.

Toen was er de keuze tussen Dizzee Rascal en Jamie T. Een bekende hiphop-artiest, die live behoorlijk standaard overkomt (in tegenstelling tot de platen), maar een prima show neerzet, of een onbekendere muzikale smeltkroes van de populaire Engelse stromingen van dit moment. De keuze viel op de laatste. De rugzak ging af, de akoestische bas om de schouders. Met een ranzig rauw basgeluid begeleidde hij zichzelf. Naast zijn bas had Jamie T ook een band bij zich. 2/3 nummers met band werden afgewisseld door een nummer met alleen bas en zang. Het resulteerde in de juiste afwisseling om een hele show te boeien en zich bij de Go! Team in het rijtje verrassingen te scharen. Die kan hij in zijn zak, eh… rugtas steken.

Dat er daarna nog mensen bij Ignite waren is echt onbegrijpelijk. De oude koningen van de rock stonden namelijk op het hoofdpodium. Iggy met karakteristiek ontbloot bovenlijf en The Stooges met de gebroeders Asheton op drums en gitaar en Mike Watt op bas. Zoals ze al enige tijd doen: klassiekers van de eerste plaat, worden gemixt met Funhouse nummers en een aantal nieuwe songs. Tot I Wanna Be Your Dog was het een redelijk tamme show, maar toen ging toch echt het spreekwoordelijke dak eraf. De rest van de set rockte vele malen harder dan daarvoor en zelfs de nieuwe nummers kwamen goed over. Iggy ging volledig los, en hij deed wat hij altijd doet: het publiek opzoeken, het publiek op het podium uitnodigen bij No Fun en alle hoeken van het podium benutten voor een solide rockshow.

Battles daarna zette een zeer goede show neer in de club. De sterke drummer hield de bliepjes, vervormde zang en gitaarlijnen prima in het gareel. Echt grijpen deed het echter niet.

Kaiser Chiefs was een saaie bedoening en zeker niet het feestje waar velen op gehoopt hadden. Digitalism had een trage start en kon niet overtuigen, terwijl het in de naastgelegen Boiler zo druk was dat laatkomers niet meer van Tiga konden genieten. Dat was sowieso zeer opvallend het gehele festival: in de dance area krioelde het continu van de mensen. Van een puur rockfestival is al enige jaren geen sprake meer, de dance area is nu uit zijn krachten aan het groeien en zou wel eens een even groot percentage van het publiek kunnen trekken. De Boiler room (waar back-to-back DJ’s en acts bezig waren, was de elke dag van begin tot eind gevuld.

Soulfly speelde in de Marquee op hetzelfde moment. Teren op oud succes, met veel Sepultura nummers en nummers van de eerste plaat. Max zonder broer Igor, ondanks de recent gesloten vrede. Het was leuk voor even, maar stelde weinig voor. De Braziliaanse moeras entourage en bongo-act mogen echter voortaan wel achterwege blijven.

Basement Jaxx als afsluiter op het hoofdpodium begon goed met een aantal bekende nummers en maakte er meteen een feestje van. Deze werden echter gevolgd door wat minder dansbare tunes, waardoor de lichamelijke ontberingen van de eerste dag zijn tol eisten en de tent opgezocht werd.

Aanbesteding

Beste regering,

Voor slechts een luttele 1% van het totaal bestede bedrag, organiseer ik een aanbestedingstop voor u. Enige haast is wel geboden, we hebben slechts 100 dagen de tijd.

Met vriendelijke groet,
LS van der Spoor
Aanbesteder

Eenheidsworst smaakt niet

Ah yes, Rupert Murdoch buys Dow Jones. Now, I don't really care about that, I don't trade stock (certainly not at Wall Street) and I don't read the Wall Street Journal. But reading the news items, 2 things struck me:
1. Giving up a family business that existed for over 100 years is quite a step to take.
2. The independence of another newspaper is lost. Old Rupert says an independent committee will look after the assignment of new people (i.e. journalists), but we've seen that one before.

The first point got me thinking how do you give up on 100 years of family history? Then I realized, actually, me and my brothers are doing the same thing with the family business that exists for 60 years. One big difference though: they already own it and get the money from it, we would still have to take it over. But they've gone public with Dow Jones a long time ago, so I guess that's when they already gave it up. All of a sudden, the step doesn't seem so big anymore. But still, I wouldn't feel comfortable giving it up, just like it's not easy to make the decision I made regarding our little family shop.

A good part of that feeling would come from knowing the business will be run in a different way. In terms of Dow Jones, this means knowing how News Corp (Rupert Murdoch's organization) treats media as a money-making machine. Rather than conserving the integrity and a critical mind, they turn all their efforts into popular, lowkey output. The majority wants pulp, so the minority (still 2 million people in the case of WSJ) doesn’t get anything. The majority wants rightwing conservative BS, the minority has to fight opinions formed by Fox. It’s not objective news that counts, but advertising income. This is why Times journalists couldn’t do their job anymore without interference by Rupert himself. Even though they had a committee to preserve the integrity and objectiveness. This turned out a farce. The Bancroft family fell for the money and a promise similar to this one. Let’s see how long it stands.

I won’t be around to watch the downfall of the journal, as I’m not extremely interested in business news like that. However, creating what we call ‘eenheidsworst’ is not what we need. *)


*) I started typing in English, but wanted to use the word 'eenheidsworst'. Not sure if there is a similar term in English (if there is, let me know). Anyway, it means something like "all the same shit", in this case all major media create similar sort of output.

Knowledge is power

Someone I know just posted this in a MySpace bulletin:

Subject: an inconvenient truth
Body: check this movie out, necessary stuff

Knowledge is power, arm yourself!

Apparently people still see "An Inconvenient Truth" as the only source of information about climate change. Nothing wrong with checking that movie out, it does give an insight into certain things.

The addition "Knowledge is power, arm yourself!" however suggests, that this movie gives you the knowledge you need. If knowledge is power, knowing that one source will not hold the whole truth would be a crucial starting point. At least have the decency to point out its flaws and list alternative sources of information.

Arm yourself!

The Simpsons Movie Trailer

There are a few trailers out there, here's 2:

Fucking siked!

Sly and the Family Stone

Everybody is waiting in anticipation whether Sly and the Family Stone will show up at North Sea Jazz tomorrow. Here's why:

Onvoltooid Verleden Tijd: Sly & The Family Stone (in Dutch)

Official site

Sly & the Family Stone Wikipedia

Grammys 2006 (he shows up around 5:30)

The Green Bubble bursting?

Een paar dagen geleden werd de documentaire "The great Global Warming Swindle" uitgezonden. Een documentaire die ingaat tegen de huidige klimaatideeen van global warming door CO2 uitstoot. Wetenschappelijk is er genoeg aan te dragen tegen de stellingen die in "An Inconvenient Truth" naar voren worden gebracht. Die film van Al Gore (waarschijnlijk als muppet van een of andere instantie, IPCC ofzo - ik heb moeite die man zijn eigen bedoelingen te geloven) is de leidraad van ieders bewustzijn. Met als gevolg allerlei bedrijven en wetgeving die precies vertellen hoe je je geweten moet sussen.

Tijd voor een tegengeluid dus. Maar om de publieke opinie te keren, zul je met een sterk verhaal moeten komen. En dat laatste ontbreekt het de Swindle schromelijk aan. Had Al Gore al een verhaal van samengeraapte feitjes, al dan niet gemanipuleerd, hier is het een en al manipulatie en hak-op-de-tak werk. Ze hebben een lijstje met kritiekpunten op "An Inconvenient Truth" gemaakt en één voor één afgewerkt in de documentaire. Om hun verhaal sterk te maken worden grafieken verschoven (goed gekeken naar Al Gore?) en worden theorieen over Thatchers global-warming-leugen tot wetenschap gebombardeerd. Nee, overtuigend is het allerminst. In een paar alinea's vertelt NRC het verhaal vele malen beter: ..maar_zijn_feiten_zijn_selectief.

Wat het hopelijk wel doet, is het taboe van kritiek op de milieu-lobby doorbreken. Het bewustzijn dat gecreëerd wordt, is natuurlijk totaal niet verkeerd. Wij hèbben invloed op de wereld om ons heen. Maar de hypocrisie waarmee het gepaard gaat... Je hoeft niet minder te vliegen, maar je moet het com-pen-se-ren. Niemand kijkt verder dan zijn neus lang is, de acties die men neemt zijn puur om het eigen geweten te sussen en soms de portemonnee gevuld te houden. Materialistisch kan je er natuurlijk niet op achteruit gaan. Je moet wel een steeds grotere auto kunnen rijden, dus moet er maar een energie-zuinige variant ontwikkeld worden.

En oh wee, als je niet gelooft in de heilige Al Gore. Maar gelukkig zijn er Giel Beelen, Sophie Hilbrand en hun collega's die de hele wereld over vliegen om ons de klimaatboodschap (en en passant de kutmuziek van optredende bands) van Live Earth te brengen.

En tot overmaat van ramp komt er nu een vervolg, met Leonardo di Caprio als Al Gore... Ai ai ai. Warner Independent Pictures. "What a great time to be alive, this generation gets to completely change the world." Mijn haren gaan er recht van overeind staan... Trailer.

Wetenschappelijk is er nog niet onomstotelijk vast komen te staan dat CO2 de boosdoener is van het huidige klimaatprobleem. Of dat er überhaupt een klimaatprobleem is. Global warming is iets dat zich langzaam voltrekt, dus een warme juli-maand in 2006 of een warme mei in 2007 zeggen niet zoveel. Beide ons nu bekende kanten van het verhaal blijken in meer of mindere mate gemanipuleerd. En de waarheid zal, zoals gewoonlijk, wel weer in het midden liggen. Neemt niet weg dat we, zoals eerder gezegd, ons wel bewust moeten zijn van de invloed die we op de omgeving hebben. Spaarlampen, fietsen of OV ipv de auto, vegetariër worden. Voor vele redenen beter (gezondheid, welzijn, portemonnee, de schaarse fossiele brandstoffen). En misschien helpen we ook wel het milieu ermee. Maar niet door of dankzij Al Gore, dat is altijd al zo geweest...

2007 mid-year

Since 2007 is halfway now (time flies!), it seems like a good idea to start this blog of with a musical mid-year review. The first 6 months of 2007 turned out quite interesting musically. A good amount of decent records, and some very good ones. Lots of interesting shows. In true High Fidelity fashion (don't you just love Nick Hornby?), here are my top 5's:

Records:

1. Dinosaur Jr. – Beyond
   I've had these songs on my computer for a long time before the album was released, but didn't pay much attention to it. I remember I liked them, but never played them. Until around the time their tour was announced. I started listening to the album again and was stunned by what I heard. Dinosaur Jr. is back! Back with Barlow and Murph. Where Mascis released ok-but-not-great records under the name Dinosaur Jr., this record turns into a diamond with the other two.
   
   When the guitar is plugged in and Mascis starts the first song with one of his famous solos, I'm hooked. What becomes clear immediately is the great production. A very clear sound. All the different guitar layers have their own distinct sound, backed by a great rhythm section. The vocals are whining in the way only Mascis can do it. When you come to the 4th song, that Barlow sings, we've had a classic rocker, a more laid-back tune and a tearjerker climaxing in Mascis' unlimited soloing. That's how diverse and dynamic this album is. And it keeps going like that. Their mixture of noise and melody is back at You're Living All Over Me level. I'm glad Barlow and Murph are back to tame Mascis.



2. The Shins – Wincing the Night Away
   This record was released back in January, so it is easy to forget when looking back. However, it is an awesome record and a great step forward from Chutes Too Narrow. At first I was slightly disappointed in this record, I expected a second Chutes Too Narrow and didn't recognize The Shins in this release. After hearing it a few times I realized it is pure Shins. The beautiful vocals, e.g. on Red Rabbits, are still there, as are the guitars and songs that for me sum up The Shins. It's all just a little less obvious (more mature, as the old rock cliche goes). They've added some more instruments and some soundscapes/samples here and there. Now, I don't know how I didn't recognize The Shins in it. From the vocals and the build up in the first song to songs like Australia, Phantom Limb or beforementioned Red Rabbits, it's very typical. Other songs show that they have exchanged some of the immediate catchyness of Chutes Too Narrow for modesty. And it works well. Really well.



3. The White Stripes – Icky Thump
   The future of The White Stripes seemed quite unclear for a long time, with Jack White playing with The Raconteurs and all. It was hard to imagine what they could do that would still be interesting after 5 records. After all, with their 2-person line up and their style of music, you can only do so much. But in fact, it's very easy. Jack White just bursts out a lot of new awesome riffs, that are as usual spiced up by Meg White's playful drumming. The drums are always subject to debate, but I think the way she handles the drumsticks is very effective for this music. These songs wouldn't last with perfect musicianship. Although the guitars and vocals couldn't have been done much better, I guess.
   
   The album is a very balanced set of songs, some in true garage-rock fashion, others more Raconteurs style. The 2 standard instruments are occassionaly accompanied by bagpipes or a trumpet. The album starts of with a typical White Strupes rock 'n' roll tune, also the first single and title track. Great riffing and I love the vocals. To be followed by probably the most catchy song on the album, with great lyrics. The trip continues over 13 stops in total, screaming, howling and raunching, sometimes slowing down to 300mph, covering Conquest to slowly turn into you.



4. Shellac – Excellent Italian Greyhound
   The new Shellac kicks off with a song that gave the name to this blog. When Steve Albini screams "Can you hear me now?" over a weird staccato riff, it sounds so desperate that I just had to use it. This 8:30 minute epic sets the tone for the rest of the album, a great opener. After 7 years, Shellac felt like making an album and this is the result. The LP comes in a nice gatefold sleeve, with an additional sleeve around it, showing the actual cover of the greyhounds of the title (turning against the supporters of their racing events). They have included a cd that contains the songs as well, for your car stereo or computer or whatever. Not included are lyrics, not sure if these do come with the cd version.
   
   Musically it is unmistakenly Shellac. Of course the guitar sound Albini has used since Big Black is there, but also the structures of the songs tell you this is true Shellac. All instruments, including the vocals, get the attention they deserve on this album, stripped to the bare minimum (as on any Shellac album). Three great musicians, with a respectable approach to their band. They will never compromise their music and hobby by turning the band into a job or adhere to rock standards. No merchandise on tour, all they do it for is the music and the product that is the result of their creativity. And what great result, too. With the exception of the other 9 minute song on this album (Genuine Lulabelle), this album might be their best to date. It's hard to tell why this album is better than their previous output, but the feeling is different. It feels more complete, more as an album than just a collection of songs.



5. Big Business – Here Come The Waterworks
   Never heard of this band before, until I saw them with the Melvins. Turns out half of the Melvins is now made up of this two-piece called Big Business. BB's combination of heavy bass-riffing and pounding drums immediately convinced me and I bought the album. Little did I know, drummer Coady Willis used to play in Murder City Devils. On this record he's also taking some vocal duties. The other half of this band is Jared Warren, playing bass and singing. They've added some guitar and noise on the album, too.
   
   With bass and drums as the main ingredients they produce a heavy, sludgy type of hardrock. The bass riffing is extraordinary, fast and aggressive. The drums are hard-hitting and the vocals shrieking. This record is only 8 songs, but destroy everything else you'll be listening that day. It's probably not the best in it's genre and certainly not better than the Melvins (but their last record is 2006), but it's a bit easier to digest than most bands. Where other bands bore me with uninteresting slow passages and taking themselves way too seriously, Big Business grabs you by the throat and doesn't let go until the album is over.

The order of this list is changing on a daily basis. I started writing this yesterday and changed the order today. Right now I would prefer Dinosaur Jr.'s sad guitars over The Shins beautiful vocals, but other times I would prefer Shellac's intensity. And considering the amount of records I haven't even heard yet (or not enough anyway), it could all change at any time. One record I would like to mention as well is Arctic Monkeys' Favourite Worst Nightmare. I never expected that band to come with something new and interesting so soon after Whatever People Say I Am... Let downs: Bad Brains (musically good, but the vocals, or better: lack thereof, and delay effects... BRRR!) and QOTSA (I wasn't expecting a new Rated R, but this new one goes in one ear, out the other).

Shows

1. Dinosaur Jr. – Paradiso, 27-6
   I was waiting for this band to come back again after I missed them last time. And now with the new record out it was even better to see them. They kicked off with the first song of the new record, "Almost Ready", to be followed by "The Wagon" and another new song. During the first song the sound was horrible and J. Mascis fucked up the intro to the song. But on his own created guitar-island on stage, he got back into it and amazed me with his skills. Lou Barlow seemed to enjoy playing all those songs live and Murph kept everything together with his drumming. An awesome show, looking forward to see them again at Pukkelpop.



2. The Shins – Paradiso, 5-4
   The Shins are extremely popular since their appearance in Garden State. No wonder this show was sold out in a day. I got to the show quite late, as I was stuck in traffic. But was just in time for The Shins. I watched them from the back, normally I don't get into it that much when doing that. But The Shins were convincing. The sound in Paradiso was the best I ever heard, I could recognize every individual instrument. The singer's voice was perfect, he could reach all the notes. They played a good mixture of all 3 albums, including both catchy sing-alongs as well as more quiet songs. Amazing show.



3. Melvins/Big Business – Patronaat, 21-4
   First time for me in the new Patronaat. Porn was finishing their set when I entered the venue. So one more band before the Melvins. Big Business came on stage and I was blown away! With just bass and drums they made a huge impact. Dale Crover of the Melvins did some guitarnoise in a few songs. For the last song "Another Fourth of July... Ruined" they were joined by Dale Crover and King Buzzo and played that song as The Melvins. Only to continue with the Melvins set for 1,5 hours! They play with 2 drummers these days and are tight as hell. A fair amount of hits came by and I left the venue satisfied. Props for the cheap merchandise.



4. Do Make Say Think – Popcentrale, 13-5
   DMST played at the Urban Explorers festival in Dordrecht this year. The festival was held for the second time, and last year, when Jesu played, wasn't very crowded. That was different this time: the Popcentrale was sold out for this show. And rightfully so. With the stage setup they currently have in the Popcentrale (a few years already, but still) and enough people there is always a good athmosphere. With their dynamic, experimental and mostly instrumental jazzy post-rock DMST grabbed the attention of even the most stubborn rock fan. They have something to offer for everyone. Slow, silent passages are mixed with outbursts where the 2 drum sets, guitars, bass, horns and keyboards are abused to their full potential. A great show that renewed my interest in DMST completely.



5. De Kift – Paard, 17-4
   I wasn't sure what to pick as the 5th show in the list, this one or Shellac's Paradiso show. Since near the end of Shellac's show I was waiting for them to stop, I chose De Kift. I had seen them once, playing the soundtrack live to their own film. And again, their type of music and combination of instruments left me amazed. I was intrigued by what they were doing. From the humor to the big ass horns, all a big inspiration.

Obviously I missed some shows as well, e.g. Battles and Supersuckers. Oh well... I didn't like the Negative Approach show in Hof ter Lo, as probably the only one there. I don't know what Brannon was doing, but he certainly wasn't singing the words. NA's music is great, but the sound was horrible, I wasn't sure what the guitarplayer was doing and the mentioned vocals left me disappointed. But luckily it wasn't The Je Ne Sais Quoi, that band represents musical AIDS.